Sayın ziyaretçi, AllaTurkaa sitesine hoş geldiniz.
Eğer buraya ilk ziyaretiniz ise lütfen yardım bölümünü okuyunuz. Böylece bu sitenin nasıl çalıştığı konusunda ayrıntılı bilgilere ulaşabilirsiniz.
Eğer sitenin tüm olanaklarından faydalanmak istiyorsanız, kayıt yaptırmayı düşünmelisiniz.
Bunun için kayıt formunu kullanabilir ya da bu bağlantıya giderek kayıt işlemi hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
Eğer önceden kayıt yaptırdıysanız buradan giriş yapabilirsiniz.
Gülme!
Gözüm aşk ağlarken..
Dilim damağım darmadağın zehir olmuşken
Gelme!
Gelme ki yeniden giden olma benden..
Yön kaybındayım.
‘‘Dön!’’ demelerin ayıbındayım.
Çizgisiz kâğıtlara çizilmiş eğriliğim,
Doğrulamadım.
‘‘Bitti.’’
Şimdi,
Söndü ışık.
Sustu dudağımdaki sen çalan ıslık.
Sen,
Dünya ahret acımsın artık!
Yanağımdaki yaş kurumamış hala
Çok fazla uzaklaşmış olamaz,hüzün..
Asık yüzümle
Âşık yalnızlıkları yüzdürürüm gecenin göbeğinde
Ve artık bildim
Bil sevgili sen de
Geri dönmen batıl bir inanç olarak kabul edildi bende..
Bedenimin de solcusuyum şüphesiz bir yürek mevzu,
Senperyalist fikrin aykırılığında.
Ve inanırım ki,
İki kişilik bir devrimdir aşk.
Sokağa çıkma yasağı da ilan edilebilir,
Malum ayrılıklar ardından,
Gidene denk gelmemek için yol üstü tesadüflerinde.
Gözümün önünde
Gülümseyen yüzü ‘‘asıldı’’ kadının.
Darağacına salıncak kurdu.
Ölümüne kiracı buldu yalnızlığım.
Dün gece ömrüme kök salgıladı dökülen gözyaşım.
Ele veririm şimdi tüm duygularımı.
Anlıyor musun?
El’e veririm.
‘‘Hatırlıyor musun?’’lar bile hatırlamıyor aramızda yaşananları.
Ve artık bizden hiç haberi olmamış gibi davranıyor,aşk...
Sensizliğe yumdum gözlerimi.
Sana kadar sayıyorum.
Aşk’lanmayan,
Sobe!
O aslında,haddinden fazla sevildi diye;
‘‘Yerleşmiş sevdasını,aşkın ana yurdunda inkâra yeltendi.’’
Nerede olduğunu ve kim olduğunu bilmeyen biri kadar kimliksiz artık,taşıdığı benlik.
Sevmek hayal gibi kaldı hayatımızda.
Kısacası her şey,
İki silik siluetin siyah beyaz fotoğrafı.
Bekleyişleri hep anlaşmalı,
Acıları da dayanılabilecek kadar ısmarlamaydı.
Kaygı,acı ve telaş birbirine karıştığında soldu mimozalar.
Sonra papatyanın fal bakabilen bir çiçek olduğuna inandım.
Şimdi özetle,
‘‘Uzun zaman oldu görüşmeyeli değil mi?’’ diyecek bahanemiz var artık o'nunla.
Denk gelinirse kullanılmaya hazır,bir kenarında ağzımızın.
Kalemi kırıp asamayınca seni,
Meçhule karışacak her şeyi bıraktın ellerinden.
Çünkü failin kim olduğunu farkettin.
Çünkü anladın,inandın;
Aşığın Azrailidir yârinin yüreği.
Aşkın yüreğe,
Yüreğin yâre,
Yârin âşığa sefadan öte,nazı olur.
Giden,yara izleriyle kurtulur da
Kalan,neden hep ötanazi mağdurudur?
Farkında değildim
Cebrail indirmiş seni yüreğime.
Bir gece gelecek ki,
Canımı almaya gelen o Azrail,intihar edecek bu odada.
Nasıl sevdiğimi,
Neden gittiğini ve anlatırken sensizliği,
Elindeki orakla kesecek bileklerini.
Yemin ederim ki,
Ben seni unuttuğum an,
İsrafil sûra üfleyecek!
Benim kadar Mikail’in de içi üşüyecek.
İki omzumdaki meleğin gözünden de akacaksın!
Ömrüm işte o zaman tükenecek.
Yıllar canidir.
Ki ben felçliyim el’den aşağım tutmuyor.
Uykum da bu yüzden firari.
Uykum kan.
Uykum kir.
Uykum kum.
Hepsini gözlerime kaçır!
Gel dudaklarının arasında salla beni!
Uyurum belki.
‘‘Sus!’’ deyip sustu…
‘‘Dur!’’ deyip durmayan ve giden,
Gelip giderken tökezleten,
Sallanırken ‘‘düşer miyim?’’ endişesi gibi…
Ölürken dirilmenin mucizevî beklentisi kadar düşsel,
Delil yetersizliğiyle yetinen,
Kendi aklının dar geliriyle geçinen,
‘‘Kimlik kadar gerekli bir kadın…’’
İşte bu yüzden,
Eşidir kan, yaranın,
Bir gün mutlak kabukla aldatılan.
Kan yaranın kusma durumudur.
‘‘Öyle ki tüm yaralar kan kusar.’’
‘‘Beni kan tutar’’ diyen bir yaraya denk gelemezsiniz!
Kan tutmaz yarayı, akar!
Pıhtıdır yaranın tek yoldaşı, sargıdan önce yarayı kendisi sarar.
Kan yaranın ağlama durumudur.
‘‘Öyle ki tüm yaralar kan ağlar.’’
Yara, izinin ceddidir ve geçmeyen bir geçmiş kadar ciddidir.
Dün, an’ladığındır.
Gider anlamadan, üzerine gün örttükçe.
Ki gün gelir birlikte içilen şaraplar bile bir şarapnel parçası kadar can acıtabilir böylece.
Geçmiş, geçmeyen yaraların tekil adıdır.
Akar.
Ağlar.
Kusar.
Kabuk olur bağlar.
Sulanır göz göz, bunu en iyi gözü ardında kalanlar anlar.
İçimde ve beynimde,
Adın:
Ur.
Dur!
Vurmadan önce,
Saati kurmadan önce,
Şuurdan seni arındırmadan önce,
Öp!
Çeri çöpü ayıkla kalemimden sonra,
Olsa olsa bir felç kadar geçiririm seni sol yanımda!
Yaptıklarımızı kendi içimizde maskeledik daima.
Yapılanların arkasından özür dileyerek geçer sandık.
Öyle anlar geldi ki,
Bir hak daha istedik yanlışın üzerine.
Bir şans daha ‘‘bir kez daha dene!’’ diyerek.
Yalanı, günahı, yanlışı, ayıbı, iftirayı gören varken,
Kuldan hak istedik.
Kulu yakar yalanlar.
Kulu yıkar haramlar, aldatmalar, iftiralar!
Bilmeliyiz ki,
Bu fanilik geçecek ve bitecek!
Onca yanlıştan sonra kul hak verse ne yazar?
Bilmek gerek,
Şu dünyada hepimizin zaten bir tek Hakk’ı var.
Yazarım’’ dedi, adam.
‘‘Siz?’’
‘‘Silerim.’’ dedi ve sildi kadın.
‘‘Aşk’’a dair ne varsa daim olan,
Bastıra bastıra sildi adamdan...
"Emre GÖKCE - O’na"
Yazarım’’ dedi, adam.
‘‘Siz?’’
‘‘Silerim.’’ dedi ve sildi kadın.
‘‘Aşk’’a dair ne varsa daim olan,
Bastıra bastıra sildi adamdan...
"Emre GÖKCE - O’na"
(begen butonu)
Yârdan kalan yara,
Kutsal sayılır yüreğimdeki dergâhta.
O benim ateşimdir uykusuz gecelerimden kalma.
Benim gözümdeki ferimdir,
Göremediğim yüzünün prangasında.
O benim yarım yanımdır.
‘‘Unutma!’’ deyip
Beni hatırlamayandır.
Hiçbir yaşam belirtisi belirtmeyenim,
Gülüşüyle bu şehri ağlatıp
Kavuşamadığımızı bir kere bile düşünmeyen,
Yerine başkasını koyamadığımdır.
Emre GÖKCE / Yâren'e...
Aşkmeran Kitabından...
Hepsi birbirinden guzel ve okunmaya deger, yuregine saglik ve paylasim tanitim icin tesekkurler
Sanirim en cok bunda buldum kendimi..
Anlık hevesler uğruna, çok sözler veriyorsunuz hâlâ...
Bilin ki,
Hâlâ sözün namus olduğunu bilen, bunu bilerek yaşayan insanlar da var.
Emre GÖKCE
Rastlamadan sana,
Karşılaşmadan seninle, gözüne gözüm değmeden ya da sen çıkıp gelmeden bunu anlamak zor.
Vazgeçmiş de olabilirim senden...
Emre GÖKCE
Kokunu helal et!
Aşkı zehrettin zaten...
Emre GÖKCE
Git!
Aramıza kentler, geceler, insanlar sok!
Ama bilesin!
‘‘Ah’ın ulaşamayacağı mesafe yok!’’
Emre GÖKCE
AllaTurkaa »
AllaTurkaa Life »
Yazılar »
Şu an İçinizden bir ses ne diyoo ??
(11.03.2009, 16:22)
