Kıssadan, Hisseler...

Sayın ziyaretçi, AllaTurkaa sitesine hoş geldiniz. Eğer buraya ilk ziyaretiniz ise lütfen yardım bölümünü okuyunuz. Böylece bu sitenin nasıl çalıştığı konusunda ayrıntılı bilgilere ulaşabilirsiniz. Eğer sitenin tüm olanaklarından faydalanmak istiyorsanız, kayıt yaptırmayı düşünmelisiniz. Bunun için kayıt formunu kullanabilir ya da bu bağlantıya giderek kayıt işlemi hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz. Eğer önceden kayıt yaptırdıysanız buradan giriş yapabilirsiniz.

1
…
- 2
- 3
- 4
5
6
7
8
9
…
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
15

MeRaL

Jüri

Mesajlar: 5,317

Kayıt tarihi: Jan 6th 2007

Konum: NRW

121

Tuesday, 6.09.2011, 09:53

Bu kissadan hissemi aldim, paylasim icin tesekkür ederim :1gözkirp:

Sayfanın en üstüne git

BY_DUSLER

Usta

Mesajlar: 4,845

Kayıt tarihi: May 22nd 2010

Konum: DüŞLeR aLeMi

122

Tuesday, 6.09.2011, 12:11

Ellerine saglık :aro:

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

123

Tuesday, 6.09.2011, 12:13

Oy ablası sendende :aro:

inşallah...

Sayfanın en üstüne git

Daglar

Bilge

Mesajlar: 8,156

Kayıt tarihi: Jun 13th 2010

Konum: TokaT

124

Tuesday, 6.09.2011, 12:54

paylaşım için tşk emegine saglık

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

125

Tuesday, 6.09.2011, 14:25

Teşekkür ederim Dağlar :aro:

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

126

Wednesday, 7.09.2011, 00:51

Bir gün, bir bilge, kendi türleriyle uçmayı reddeden iki ayrı cins kuşa rastlar yol kenarında.

Hayli merak eder bu iki farklı yaratığın nasıl olup da kendi aileleriyle, ait oldukları yerlerde yaşamak istemediklerini, nasıl olup da bir 'yabancı’yı kendi kardeşlerine yeğlediklerini.

Biri karga, biri leylek...

O kadar farklıdır ki kuşlar ihtimal veremez birbirlerini sevdiklerine, türdeşleriyle değil de birbirleriyle uçmayı yeğlediklerine.

Öyle ya, karga dediğin kargalarla uçmalıdır, leylek dediğinse leyleklerle.

Yaklaşır ve merakla inceler kuşları. Ta ki her ikisinin de topal olduğunu keşfedinceye kadar.

O zaman anlar ki, birlikte kaçar, birlikte uçar, birlikte yaşarlar beklenenlerin yanında tutunamayanlar…

O zaman anlar ki, sahip oldukları değil, sahip olmadıklarıdır kimilerini birbirlerine yakın kılan…

Topal kuşlar birbirlerinin 'arıza’larını bilir ve sömürmek ya da örtmek yerine kabullenirler öylesine.

En sahici dostluklar ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır.

Aynı şekilde zengin, ayni şekilde mesut olanların ortak paydaları sabun köpüğü gibidir uçar, söner.

Ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzdür esas yakınlaştıran, yaklaştıran...

Mesnevi'den

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

127

Thursday, 8.09.2011, 09:17

Bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor:

Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim...Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.

Karım , her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, "Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri" derdi.. Öldüğünde,yedi tane resmimiz vardı.

97'in bir gecesinde onu aldattım.Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim.

Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım. Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece "Biliyorum" dedi.

İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim.Fotoğraflarımıza bakıyordum yine...

Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim.

A.R.K.A.S.I.N. Gerisi için yılları yetmemişti.Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya filan niyetlenmişti.

Hemen çerçevelerin arkasına baktım.Hiçbir şey yoktu.Sonra birşey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm.

İnanabiliyormusunuz,herbirinin arkasından bir mektup çıktı! Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı.

1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı Ve içinden şu sözler çıktı:

"14 Mart1997/Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı /Söylemene gerek yok,biliyorum..."

2002'deyiz. Onu kaybedeli 4,aldatalı 5 yıl oluyor.İçim acıyor şimdi.

Çünkü kadınlar biliyor,hissediyor..Sadece paylaşmak istedim.

Sana boş gözlerle bakıp seni seviyorum diyenin sevgisinden şüphe et. Çünkü;

Aşk sessiz,sevgi dilsizdir....

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

128

Friday, 9.09.2011, 13:05

Yaşlı bir marangozun emeklilik zamanı gelmişti.
Patronu olan mutahhide, artık işten ayrılmak istediğinden bahsetti.
Mutahaid bu iyi adamın ayrılmasına çok üzüldü ve ondan,
son bir ev daha inşa ettikten sonra işi bırakmasını rica etti.
Marangoz kabul etti ve işe başladı ama çok isteksizdi.
Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz malzemeler kullandı.
Evi bitirdikten sonra eve bakmaya gelen patronu dış kapının anahtarını marangoza uzattı...
“Artık bu ev senin” dedi. “Sana benden hediye”

Marangoz öylesine şaşırmış ve utanmıştı ki…. İçinden,
“Keşke yaptığım evin kendi evim olduğunu bilseydim!"
Diye geçiriyordu...

“Hayat bir kendin yap tasarımıdır”
Bu günkü davranış ve seçimlerimiz yarın yaşayacağımız evi kurar...

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

129

Friday, 9.09.2011, 14:29

Üç yaşındaki kızı ve ondan iki yaş büyük oğluyla birlikte uzun bir seyahate çıkmıştı.
Yollarda çocuklara meyve, çikolata almak için sık sık durur,
her defasında aldıkları şeyleri arka koltukta oturan çocuklara uzatırken, kimin eli uzansa;
“Al, bunu kardeşinle paylaş!” derdi.

Bir gün, yolun ikiye ayrıldığı bir yerde tereddüde düştü.
Sağdaki yolu mu takip etmeleri gerekiyor, soldaki yolu mu derken, eşiyle arasında tartışma çıktı.

Direksiyonun başında o oturduğu için gaza bastı ve kendi dediği istikamette yola devam etti.
Eşi onun bu hareketine çok içerledi, suratını astı ve başını yana çevirip onunla hiç konuşmadı.
Aralarındaki gerginliği anlamış olacak ki, küçük kızları arkadan uzanıp annesini öptü ve dedi ki:

"Al anneciğim, bunu babamla paylaş!"

Yüreğindekini, cebindekini, düşündekini paylaşmak...
Hiçbir şeyin yoksa şayet, güzel şeylerin olacağı güne dair umudunu paylaşmak..

Sayfanın en üstüne git

yeşilmavi

Profesyonel

Mesajlar: 963

130

Friday, 9.09.2011, 15:13

Sokrates bir ev yaptirmis nasilsa;

Es dost baslamis kusur bulmaya:
Kimi icini beğenmemiş:
Kizmayin ama demiş;
Şaniniza layik değil odalari.
Kimi cephesine çatmiş:
Karşidan görünüş berbatmiş.
Hepsine göre de çok darmiş bu ev.
Kim siğarmiş bu kulubeye?

Koca Filozof:

Ah, demiş,

keske bu evin alabileceği kadar
Gerçek dostum olsa !

Sokrates'in sözü yerinde;
Bir ev dolusu gerçek dost nerede?
Sözde herkes dost, ama gel de inan.

Dosttan bol sey de yok dunyada,
Dosttan az sey de.

La Fontaine

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

131

Friday, 9.09.2011, 19:55

Genç kız ağlayarak eve geldi, kimseye gözükmeden doğru odasına çıktı.

Annesi kızının geldiğini duymuş ve kızıyla konuşmak istemişti.

Genç kız, ağlayarak yalnız kalmak istediğini söyledi.

Annesi kızına ne olduğunu anlamış ve onu rahat bırakmıştı.

Genç kız arkadaşına kırıldığı için ağlıyordu.

Üstelik en dost bildiği insandı ve bu kaçıncı yanlışıydı.

Ağlayarak uykuya daldı...

Sabah uyandığında aynasına rujla annesi şunları yazmıştı:

"Bugün seni yarım bırakmış insanlar için üzülüp ağlıyacağına, yarın seni düşünücek tam insanları düşün ve sevin."

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

132

Friday, 9.09.2011, 20:36

Bazen insanları hafife almak için "Çocuk gibisin, çocuk gibi davranıyorsun" denir ya.
Bu hikayeden sonra çocuk gözüyle bakmanın basit olmadığını anlıyor insan.

Babası İspanya'nın en ağır siyasi cezalarının verildiği bir hapishanede mahkumdu küçük kızın.
Fırsat bulduğu her haftasonu babasını ziyaret için annesiyle birlikte hapishaneye giderdi.

Yine bir ziyarete giderken babası için çizdiği resmi yanında götürdü...
Ancak hapishane kurallarına göre özgürlüğü çağrıştıran her türlü şeyin mahkumlara verilmesi yasaktı.
Bu sebeple kağıda çizdiği kuş resmini kabul etmemişler ve oracıkta yırtmışlardı...
Çok üzülmüştü küçük kız... Babasına söyledi bunu, o da

"Üzülme kızım, yine çizersin; bu sefer çizdiklerine dikkat edersin olur mu?" dedi.

Küçük kız diğer ziyaretinde babasına yeni bir resim çizip götürdü.
Bu sefer kuş yerine bir ağaç ve üzerine siyah minik benekler çizmişti.
Babası keyifle resme baktı ve sordu:

"Hmmm! Ne güzel bir ağaç bu! Üzerindeki benekler ne? Portakal mı?

Küçük kız babasına eğilerek, sessizce:

"Hşşşşt! O benekler ağacın içinde saklanan kuşların gözleri!....."

Sayfanın en üstüne git

MeRaL

Jüri

Mesajlar: 5,317

Kayıt tarihi: Jan 6th 2007

Konum: NRW

133

Saturday, 10.09.2011, 22:04

Hakim sakalı uzamış Necip Fazıla bakarak :
"Maymuna dönmüşsun Necip" demiş.
Necip Fazıl'da duvara dönerek
"şimdi de duvara döndüm" demiş.

Üstad böyle birisi işte

*Ne yaparsaniz, ne söylerseniz, karsiliginda onu bulacaksiniz!
Iltifat edene iltifatla karsilik verin,
hakaret edene, sözün böyle üstad gibi inceden inceye iade edin!

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

134

Saturday, 10.09.2011, 22:27

Alıntı sahibi "MeRaL"

*Ne yaparsaniz, ne söylerseniz, karsiliginda onu bulacaksiniz!
Iltifat edene iltifatla karsilik verin,
hakaret edene, sözün böyle üstad gibi inceden inceye iade edin!

Bazende en büyük cevap susmaktır

Adminimiz izin verse bu güzel yazıyı Atatürk resmimin altına eklerdim :thumbup:

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

135

Sunday, 11.09.2011, 01:32

Toprak bir gün aynaya dedi ki:

“Ay ayna! İmreniyorum sana! Çünkü kim sana baksa, kendini görür;
bana bakanlar ise, sadece beni görür!”

Ayna toprağa şöyle cevap verdi:

“Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin. Bilmiyor musun?
Ben bana bakanların bugününü gösteririm. Oysa sen, sana bakanların
yarınından haber verirsin…”

Bu cevap, toprağın beğenisine gitse de, tekrar dedi:

“Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin.
Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?”

Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi:

“Merak etme! Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, hep sana döner."

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

136

Sunday, 11.09.2011, 02:04

Eski zamanların dondurucu bir kışından bütün hayvanlar çok etkilenmiş,büyük kayıplar vermişler.
Ama en çok kayıp veren kirpilermiş.
Çünkü onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok, kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri var.
Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi toplanmış, çözüm aramaya başlamış.
Tartışa tartışa, nihayet gece olunca tüm kirpilerin bir araya toplanmasına, birbirlerine yakın durarak geceyi geçirmelerine karar verilmiş.
Böylece kirpiler birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak, aralarındaki hava tedavülünü önleyerek donmaktan kurtulacaklarmış.
İlk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını görmüşler.
Ama başka bir problem çıkmış ortaya.
Üşüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından yaralanmalar gerçekleşmiş.
Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuşlar ama bu seferde donmalar meydana gelmiş.
Ne var ki, her gece kah uzaklaşa kah yakınlaşa, deneye yanıla birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın,
ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayı öğrenmişler....

KISACA ;
Bizim de uzun dikenlerimiz var, hayata karşı filtrelerimiz.
Bazen faydalı, bazen de zararlı.Çoğu zaman, kimseleri yaklaştırmıyoruz yanımıza.
Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz özel dünyamıza.
Ne var ki, sıcaklık ancak sevgiyle saygıyla yakınlaşmakla mümkün.

Birbirini incitmeyecek kadar uzak, hayatın soğuk zamanlarında üşümeyecek kadar da yakın olmayı öğrenmeliyiz.

Aynen kirpiler gibi..

Sayfanın en üstüne git

TurkEce/GnL

[Forum Ablası]

Mesajlar: 47,568

Kayıt tarihi: Sep 16th 2010

Konum: TC İstanbul/allaturkaa

137

Tuesday, 13.09.2011, 16:24

Amerika’nın ünlü doğa parkı Yellowstone National Park’da çıkan bir yangın sonrası görevliler, hasar tespit çalışmaları için ormanda geziyorlardı.

Görevlilerden biri, bir ağacın dibinde küller içinde neredeyse kömürden bir heykele dönüşmüş bir kuş gördü.

Görevli, elindeki çubukla hafifçe dokundu kömürleşmiş kuşa.
Dokunur dokunmaz kuşun kanatları altından üç küçük kuş yavrusunun cıvıldayarak çıktığını gördü.

Anne kuş, gelen tehlikeyi fark ederek, yavrularını bir ağacın arkasına getirmiş, kendisinin yanacağını bile bile onları kanatlarının altında saklamıştı.

Yangın, yayılmadan çok rahatlıkla uçup oradan uzaklaşması mümkünken yavrularının yanında kalmayı tercih etmişti.
Alevler, bulunduğu yere varıp küçücük bedenini kavurmaya başladığında hiç kıpırdamadan kalmıştı.

Bedeni, yanıp kavrulmuştu, ama geriye hiç ölmeyecek bir “anne” heykeli bırakmıştı.