O gun hava cok kötüydü.. durmadan gok gürlüyor, bardaktan bosanir gibi
yagmur yagiyordu....kücük kiz yine de her sabahki gibi annesinin sesiyle
uyanmis, kahvaltisini etmis ve her gun yürüyerek
gittigi okluna dogru yola koyulmustu... ancak gökyüzünde
simsekler birbiri ardina o kadar
gürültüyle
cakiyordu ki, kücük kizin annesi "yavrum bu havada yolda yürürken
korkmasin?" diye telaslandi.. arabasina atladigi gibi yolda kizini aramaya
basladi...
derken bir bakti,kücük kizi az ilerdeydi..minik minik adimlarla yürüyor,
ama ne zaman simsek caksa durup gökyüzüne bakiyor ve gülümsüyordu.....
annesi önce bir anlam veremedi ama kizin niye böyle yaptigini cok merak
etmisti, nihayet arabayla ona yaklasip sordu: "Yavrum hic korkmadin mi bu
havada yalniz yürümekten...? Hem nezaman simsek caksa
durup yukari bakarak öyle napiyorsun...?" Kücük kiz cevap verdi:
"Gülümsüyorum... cünkü Allah fotografimi cekiyor..."