Hep güzel mutlu ve umutlu değildir yaşam..Gülümsemekte kolay değildir..
Hüznün/acının gözyaşları da var sisli hatıralarda...
Kendine asi isyankar gözyaşları.. Silinmek isteyip silinemeyen..
Bazen gecenin zifir siyahında kaybolur adresler.. Karanlık sokaklarda kimsesiz kalır ve yitik zamanlarda çaresizliği yaşar vurgun bir yürek...
Gözyaşında gizlenir karmakarışık akıl almaz adı konmaz duygular... Söz çıkmaz çıkamaz...
Kelimeler tükenirken için acır çoğu kez .. Avaz avaz susarsın....
İşte Ben bu duyguların adresindeyken ;
Pencere önlerindeydi gökyüzüm.. Gecenin zifir karasından sonsuzluğa yıldızların dans ederek kaydığını gördüm bazen...
Binbir dilekler tuttum şafak saatlerinin kızıllığında....
Ve gördüm ki bir gün;
Bir daha ne zaman ağlarsam ; Gözyaşımdaki kristaller güneş vurduğunda siyahı alınmış
gökkuşağı artık.. Maviye döndü gökyüzü..
Çünkü; Renkler kuşattı kalbimi görebildim...
Acılar; Yüreği derinden çizse de. geçebiliyormuş öğrendim.....
Biliyorum ki bir başka ben yok ve bunu ben başarmalıyım..
"Farket seni mutlu edebilecek detayları ve bul onları " dedim yüreğime..
Sabır zaman ve içimdeki polyanna birlikte yol aldık...
Adı umut olan bir duygu savaştı benimle birlikte.. Dualarım kalkanım oldu...
Yani kolay değildi yaşama tutunmak ve farkına varmak kendimin..
Farkettim...
Çocuk düşlerimi geri aldım...Düşlerim kadar büyüdüm..
Ve
Bir anlamda başkaldırdım umutsuzluğa...
Herşeye rağmen kim ne derse desin..
Biz bunu gerçekten istediğimiz zaman daha anlamlı ve güzelsin Hayat..
Sen içten bir gülümsemeye değersin..
Sevgiyle
Alıntı