Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını
kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım.
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil.
Bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.
Yüreğinde Arkadaşlık sevgisi olmadan geçen her gün kayıpmış.
Arkadaş,sevgi peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.
Sevmek ile sevilmenin yolu önce kendini sevmekten geçermiş.
Neden kendimi sevdiğimi anladım.
Acı, doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden.
Neden hiç ağlamadığımı anladım.
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş.
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğimde anladım.
Ve sevilenle ağlayamıyorsan, kaçıyorsan ondan, aslında çaresizliktenmiş herşey
hıçkırıklarla ağladığımda anladım.
Bir insanı herhangi biri kırabilir ama, bir tek çok sevdiği arkadaşı acıtabilirmiş.
Çok acıttığında anladım.
Fakat, hak edermiş gerçekten seven onun için dökülen her bir damla gözyaşını.
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçleri terk ettiğinde anladım.
Yalan söylemek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.
Yüreğini elime koyduğunda anladım.
Tek başına ayakta durabilecek kadar güçlüysen, yanında tutanlar varmış.
Gittiğimde bile Neden hiç yalnız kalmadığımı anladım.
Ve Sana ihtiyacım var, gel diyebilmekmiş güçlü olmak.
Sana git dediğimde anladım.
Ve bir kez terk ettimmi seni, affetmek çok zormuş,
Yüreğimde gerçek sevgiyi,Arkadaşı bulduğumda anladım.
) 
