Soğuk bir sonbahar akşamıydı. Hava kararmış, yağmur başlamıştı.
Düşlerimize
yağmur yağıyordu ellerimizi. Gözlerin donuk bedenin halsizdi. Gizli bir el
kalkış hazırlanan otobüse binmek için seni sürükler gibiydi. Sanki kalmak
istiyordun. "baharda dönerim" demiştin hatırlıyor musun ?" Sakin beni unutma
bekle."
Ben seni unutmadım sevgili, ben seni unutmadım. Bütün kış baharda döneceğin
günün hayaliyle ısındım. Minik öpücüklerle uyandırıp güneşin doğuşunu
gösterecektim sana. Çiçeklerin, denizin, kumasalın, güneşin tadına birlikte
varacak , gün batımlarında denizle birleşen ufuk çizgisini birlikte
seyredecek, ay ışığında mutluluk şarkımızı söyleyecektik.
Yalan değil kaçamak sevdalara takıldım yokluğunda bir süre. Sana benzeyen
her şeyi sevdim ben. Sevdiği her şeyde senden izler vardı. Aradığımı buldum
sandım ama yanıldım , bulduğum sen değildin. Olmadık zamanlarda aklıma
düştün, zamansız yaralandım. Her sabah seni bulmak için yolara düşmek geldi
içimden ama gidemedim.
Yalnızlığın acısıyla gurur satın alır oldum her gece. "Gelir" dedim kendi
kendime, "Söz verdi gelmesi gerek." Bekledim.Kendimi param parça hissetim
ama yine de sana kızamadım.Unuttum kötü sözlerini Unuttum kapında
bekletildiğimi.Unuttum telefonlarıma cevap vermediğini, kavgalarımızı
unuttum.
Bir tek seni unutmadım sevgili, bir tek seni unutamadım. Hep dönmeni
bekledim. Zamanla alıştım acılara , ölüm ilanlarında kendiliğinden siline
adreslere. Alıştım sevdiklerimin yokluğuna. Ama yalnızlığa alışamadım,
hasrete alışamadım, sensizliğe alışamadım. Hep dönmeni bekledim.
Olamadı gülüm bir araya gelemedik. Oysa daha yolun başındaydık, tomurcuktuk
daha çatlamaya hazır. Bahar gelmeden ayrıldık. Şimdi artan yalnızlığım ,
büyüyen yokluğu var . duvarlarda gözlerinin izi , kapı kollarında parmak
izlerin saklı. Sen neredesin sevgili, varlığın nerede ?. bir mevsim döndü ,
sen dönmedin.
Düşlerim böyle dağınık değildi eskiden. Kara bulutlar gibi kümelenip bir
yere, acılarım yüreğimde çöreklenmişti gece yarılarında. Özlemlerim hiç bu
kadar olmamıştı gün ışığına. Hasret bu kadar büyümemişti. Şimdi
göçebe olmuş
yüreğimle her sabah yeni yolculuklara çıkıyorum. Umudun türküsünü söylüyorum
öksüz bakışlarımla....
