Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:
“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
‘Allah, Âdemoğlunun yaptığı her amel kendisi içindir, sadece oruç öyle değildir; o benim içindir; onun ecrini ancak ben veririm,’ buyurmuştur. Oruç bir kalkandır. Herhangi biriniz oruçlu olduğu gün çirkin söz ve işlerde bulunmasın, düşmanlık da yapmasın. Bir kimse ona söver veya onunla dövüşürse, ben oruçlu bir kimseyim desin. Muhammed’in nefsi elinde olan Zata yemin ederim ki, oruçlu ağzın kokusu Allah’ın katında misk kokusundan daha hoştur. Oruçlunun sevineceği iki sevinci vardır. İlki, iftar ettiği zaman sevinmesi, diğeri, Rabbiyle karşılaştığı zaman sevinmesidir’ buyurdu.”
Buhari’deki başka bir rivayette hadisin baş kısmı şöyle gelmiştir:
“...O kimse benim için yemesini, içmesini ve nefsi arzularını terk etti...”
Buhari 1769, Nesei 2215, İbni Mace 1638, Abdurrezzak 7893, İbni Huzeyme 1896, İbni Hibban 3422, Beyhaki 4/304, Begavi 1710, Ahmed 2/237