BÖLÜM.1&CANIM ANNECİĞİM:Hani baş ucumda toplanmış,telaş içinde feryad-u figan ile göz yaşı döküyordunuz ya,işte o anda;dünyada iken hiç görmediğim,tanımadığım varlıklar geldi yanıma.Meğer onlar melekmiş..Azrail ve diğer görevli melekler...O esnada bir şey oldu.Bana ahirette ebedi kalacağım yer gösterildi...Alevler vardı orda...Ceza yeri imiş orası...Her şeyi anladım,ihmalimi de...gafletimide...hatalarımıda...ve çok korktum.Bir ürperti aldı bedenimi...öyle bir sıkıntıya girdim ki,sizleride tanıyamaz oldum.Azrail'e baktıkça korkumun şddeti arttı...Çok heybetliydi.Pişman olmuştum dünyadaki gafletime...O sırada Allahu Teala'dan salih ameller işleyebilmek için ölümümü geçiktirmesini ve beni geri dünyaya göndermesini istedim..Ama,vakit çok geçti...isteğim kabul olmadı...Tabii bunlardan sizin haberiniz olmadı...Nasıl acıçektiğimi hissedemediniz öyle ya!Ne bilecektiniz?..Benim gibi Azrail'i bütün dehşetiyle göremediniz ki...Hani dünya da''sekarat-ı mevt''diyorlardıya..ne kadar zormuş1 o anki acıyı anlatmak mümkün değil...o gün gelip te Azrail'le karşılaşanlar bilir ancak..Yani tadınca bilinir ana....Gerçekten Peygamberimiz(S.A)'in''Allahım!Sekarat-ı mevtte bana yardım et''.diye dua ettiğini söylerdi hocalar da;sanki kulağımın birinden girer,nefsime hiç etki yapmadan diğerinden çıkardı...Ne kadar doğru imiş... Yani anlayacağın anacığım,o ölüm anı;Çok,ama çok zor.VE çok korkutucu...Bu korkuç manzara karşısında,biliyormusun?Ruhum bedenimden çıkmak istemedi ana...parçalara ayrıldı..kaçışıp duruyordu bedenimde...Ruhum çıkmamakta direndikce meleklerde beni dövdüler.Hem öyle vurdularki,bütün vücudum azap gördü...İşte böylece;daha ruhum çıkmadan kabir azabı başlamıştı ana...Ruhum.vücudumu terk edince ye kadar dayak(uhrevi uselle)devam etti...Nihayet ruhum bedenimi de bende dayak yemekten kurtuldum..hep düşündüm.ben ne yaptım ki bu kadardayağı hak ettim?..Fakat sonradan anladım atılan bu dayağın sebebini;meğer bu dayak,dünyada işlediğim kötü amellerimin sonucuymuş...Azrail'in yanıdaki iki melekdaha vardı.birisiRahmet,diğeri de Azabmeleği imiş.Ölen iyi kimse ise,azrailaldığı ruhu rahmet meleğine,kötü kimse ise ,azab meleğine verirşim...Allah'ın emri böyleymiş...Bir yığın dayaktan(azaptan)sonra nihayet azrail ruhumu aldı ve onu azab meleğine teslim etti...O zaman,daha öçnce gösterilen ahiretteki yerimin ne kadar kötü olduğunu daha iyi anladım.Zaten ruhum,alınacağı sırada kuş gibi,göğsümün en üst tarafına,köprücük kemiğime fırlamıştı.O zaman meleklerin konuşmalarından herşey belli olmuştu.Çünkü''bunu kim tedavi edecek?''diye birbirine soruyorlardı.O anı ve sıkıntılarını anlatmak imkansız anacığım...Ayaklarım birbirine dolaştı melekler görünce ..belki siz defark ettiniz ayaklarımdan çekildiğini ve bembeyaz,buz gibi olduğunu...İşte böyle anne!Benim dünyadan getirdiğim kötü amellerim dolayısıyla melekler ruhumu bedenimden zorla almak kalmışlardı...Bunlar,Nazi'at melekleri imiş.Eğer amellerim iyi olsaydı,yani salih amel sahibi olsaydım,o zaman neşeli ve kolaylaşıtırıcı Naşitat melekleri ruhumu alacakmış...Ve bana Allah'ın selamını sunup,yine bana''Selam sana ey Allah'ın veli kulu,muhakkak kiAllahu Teala sana selam gönderiyor...''diyecekmiş...Neredeeeeeeeee!...Gafl etimin acısını çektim işte böyle anne!..Ve şayet,Azrail geldiğinde abdestli olsaydım,birileri de yanımda Kur'an okusaydı ve o sırada misvak da kulanabilseydim o kadar acıyı çekmiyecektim biliyormusun?.. Ölümüm daha kolay olacaktı...Yahut orada bulunanlardan Allah'ın sevdiği bir dostum benim iöçinAzrail'e''Ey Azrail!Arkadaşıma acı,yumuşak davran çünkü o mümindir''dese ve böylece dua etse idi o kadar acı çekmeyecektim...Doğrusu:Azrail gelirken zaten heybetinden korkmuştum.Zira, daha ruhum alınmadan onu korkunç şekliyle gördüm.Keşke gözleri kör olsaydı da O'nun korkunç şekliyle görmeseydim...Ama öyle değil!..Gözlerim körde olsa gene onu görümüşüm...Dünyada iken kör olup olmamak fark etmezmiş...Herkes ölüm anında,ruhu çıkmadanO'nu mutlaka görürmüş...Bilmemki canım anneciğim,benimölüm anında boğazımın sıkılarak hırıltılar çıkardığımı,yüzümün renginin değişip siyaha yakın bir hal aldığını ve ağzımın köpürdüğünü görebildin mi?Zannetmiyorum...Okadar çok feryad -u figa içindeydin ve o kadar çok göz yaşı döküyordun ki bunları fark etmen mümkün olamazdı o an da.... İyi ki görmedin anne
