*Derinliğinde kaybolduğum gözlerine ne demeli bilmem.
Beni sonsuzluğa sürükleyen ve ansızın hüzünlerin en çıkmazına iten
O derin ve güzel gözlerini özledim.
Sesindeki çocuksuluğu.. .
Varlığındaki coşku ile kederin o muhteşem yooruluşunu, olmadık zamanlarda
olmadık benzetmelerini, mesela ile başlayan ve insanın ruhunu canlandıran
hecelerini.. Yorgun bir akşamda yürürken kaldırımlarda sensizliği solumayı
ve sensizlikle yürümeyi..
Seni seviyorum.. deyişin içindeki seni ..Ve şiirlerdeki her bir satırın,
sana dönüşünü..
Yağmur yağarken üzerime gözyaşlarımı bırakıp gökyüzüne başka bir yağmurla
sana yağsın diye umut etmeyi..
Kalbindeki insanlara rağmen orada sıkışacak bir yer bulmak ve dışarda
kalmamak için yaptığım cırpınışları özledim.
Ben en çok seni özledim.. .
Sen,
Kimi özledin?*
(
Alıntı sahibi ""nisa nisa"" 
