Gün Saydım
hasretine kına yakan ayrılık
aylar oldu yıllar geçti AN saydım
cenderelerde boğulan vuslatım
boğazımdan tükeniyor CAN saydım
hislerim peşinden yol olur uzar
kırılan kalemler adını yazar
gönülden gönüle birşeyler sızar
damarımdan çekiliyor KAN saydım
gamzelerin deva olur her derde
rüyalarda kalkar aradan perde
aşk sofrası kurulu orta yerde
kaşık kaşık ye değilde BAN saydım
endamınla aydınlanan kuytular
yokluğunda arşa vurur korkular
çığlıklarla bölünürken uykular
kahkahayla gülenleri BEN saydım
avare hayaller sana körkütük
ne kendin çok sevin ne beni ürküt
derinden sevdalar atarken küt küt
meğer kalbim imiş öte YAN saydım
sabah yeli seherimi eşerken
güneş doğup hüzünleri deşerken
zemheri kıştan çöllere düşerken
içimi ısıtan aşkı YÜN saydım
senin ile doldurmuşum fezamı
razıyım çekerim binbir cezamı
ömür boyu çekilecek ezamı
haftadan ibaret birkaç GÜN saydım