AllaTurkaa

Vaktiyle iki adam bir iddiaya tutuşmuşlar. Biri demiş ki:

“Cibilliyet, terbiyeden mühimdir.”

Öbürü de inatla “Hayır” demiş,

“Terbiyenin ehemmiyeti, cibilliyetten daha çoktur.”

İş inada binmiş. Sonunda terbiye daha mühimdir diyen, yer ve gün bildirmiş, “Sözümü ispatlayacağım.” demiş. Beriki de kabul etmiş.

Günü saati gelince, belirtilen yerde meraklılar meclisi toplanmış. Terbiyenin ehemmiyetine inat eden şahıs, yanında bir kedi gelmiş. Sonra da kedinin eline tepsiyle çay tutuşturup, misafirlere ikram etmesini söylemiş.

Kedi de arka ayakları üstünde, elinde tepsiyle dolaşıp, misafirlere çay ikram etmeye başlamış.

Herkes bu kedinin nasıl terbiye edildiğine akıl erdirmezken, kedi “Cibilliyet daha mühimdir.” diyen diğer iddia sahibinin önüne gelmiş.

Bizimki tam o anda cebinden bir kutu çıkarmış. İçini açıp, yere koymuş. Meğer kutunun içinde bir fare varmış, kutu açılınca da fırlayıp çıkmış. Bunu gören kedi, elindeki tepsiyi yere attığı gibi farenin peşinden koşmuş. Çaylar, bardaklar yerlere saçılmış.

“Nasıl”, demiş bizimki:

“Ne kadar terbiye etsen de, cibilliyet yine mühim değil mi?”