AllaTurkaa

Yani bir dahası olmayan provasız bir hayat yaşıyoruz .
Nerede ve ne zaman ne olacağını hiç kestiremediğimiz bir yaşam ...

Samimiyetle itiraf etmeliyim ki hayat ister nihavent isterse uşak makamında yaşansın bence her haliyle güzel.
Yani acının da kendine has kekremsi bir tadı olduğu kanaatindeyim,
güzelliklerinde acılardan arta kalan yanlarımız olduğu fikrindeyim acı olmasa güzellikler olmazdı ...

Her bitişin başlangıcının her gecenin sabahının getirdiği ışık,
hüzmelerinin ve mutluluk ve umut ve hatta umutların güzelliğinin bir anlamı olmazdı ...

O halde?..
Yaşamak bazen zulüm olsa da zulmün bitimindeki umutların güzelliğini,
yada güzeli yaşarken kötünün ne olduğunu bilerek elde olan umutların kıymetini bilmekte fayda var ...

Yine çok samimi ifade etmek isterim ki,
üç günlük ömrümüze bizler acıdan başka ne sığdırabildik ki ...

Gazete manşetlerinde köşe yazılarında üçüncü sayfa haberlerinde,
acıdan başka ne okuduk ki ana haber bültenlerinde
faciadan başka nelere kulak kabarttık
nelere yürek ağlattık ki ...

Bütün bütün acıları ele aldık,
sanki güzelliklerden arta kalan sadece acılar vardı,
üç günlük ömrümüze hep kederleri sığdırdık ...

Mutlu olmasını her nedense bir türlü beceremedik,
kimi zaman giden bir sevgiliye,
kimi zaman ulaşılmaz hayallere,
acıların dayanılmaz sancılarını sığdırmaya çalıştık ...

Gerçeklerin ortasında az da olsa mutlu olmayı sağlayamadık ...

Şiirlerde romanlarda köşe yazılarında tv filmlerinde radyo programlarında,
acının en katmerlisi rağbet gördü ...

Sanki hayat yıkılan umutlar üzerine kurulmuş,
sanki hayatın reytingi baş rol oyuncusu acıydı ...

Bu tür yazan anlatan oynayan hazırlayan programcılar nedense daha bir rövanşta kaldı ...

Oysaki düşündüğümüzde mutlu olmamız için o kadar çok neden var ki ...

Örneğin dünyaya bizler "İNSAN" olarak gelmişiz maazallah yerde sürünen bir mahlukat olsaydık ...

Hiç bu soruyu kendinize sorabildiniz mi ?..

Yada bir avcının namlusundan kurtulmak için kaçan bir ceylan olsaydınız ...

Neyse mutlu olmamıza o kadar çok güzel konu var ki ben bu konuyu sizlerin yüreklerinize bırakıyorum ...

Gönül bültenimde bugün acıya yer yok diyorum ...

Bugün kendime biraz iltimas geçmek istedim bugün biraz kederlerime bir parça mutluluk sürmek istedim bugün hüzümbaz yanımı biraz kenara dinlenmeye bırakmak istedim bugün cümle dertleri üzerimden soyunmak istedim.

Gelin !...
İsterseniz siz de bugün tüm kederleri acıyı zulmü üzerinizden sıyırıp atın evinizin içini kapınızın önünü işyerinizin bütün odalarını ve hatta abartalım cadde ve sokaklardan bütün kötülükleri acıları süpürelim gitsin en azından bir gün bunu yapalım...

Hadi !..
Hala duruyor musunuz?..
Bugün her ne olursa olsun beni kimse üzemeyecek sizi de değil mi ?...


Alıntıdır