İyi kalpli yalnız bir adam birgün bir koza bulur. Kozanın içinde
küçük bir tırtıl vardır. Adam çok sever bu tırtılı. Onunla
tüm yalnızlığını, tüm sevgisini paylaşır. Gel zaman git zaman
tırtıl büyür, güzel bir kelebek olur.
Adam kelebeğine hayran, bırakamaz onu bir türlü.
Aslında kelebeğin aklında dağlar, kırlar, çiçekler vardır da
kıyamaz bir türlü adama ve sevgisine, yalnız bırakamaz onu.
Üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği yerde
geçirmeye hazırdır.
Ama adam bilir ki "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir.
" Kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne,
kırlarına, çiçeklerine doğru...
Kelebek mutlu olmasına mutludur ama hiçbir meltem,
hiçbir çiçek yaprağı adamın avucunun sıcaklığını andırmaz.
Aklında adam, o çiçek senin bu çiçek benim
dolaşır saatlerce...
Adam bir kelebeğe sevdalı, bakıp durur boşluğa.
Kelebekse hâlâ konacak sıcak bir avuç aramakta!
Böylece kelebek şunu anlar;
"Bazen ait olduğumuz yer orasıdır; sıcak bir avuçtur biliriz.
Ama o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir."
Böylece adam şunu anlar:
"Hiçbir sevdayı yalnızca sevgiyle yaşatamazsınız."
O günden sonra kelebek, adama duyduğu özlemi gömecek
bir dağ aramaya başlar. Ama gücü tükenene dek arayıp da
bulamayınca anlar ki
"Hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğimiz kadar büyük değildir."
Adamsa artık sevdasını koyar avuçlarına
kelebeğinin yerine.
Herkes birşeyler yaşar; iyi ya da kötü, doğru ya da yanlış.
Yaşadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir,
aynı zamanda düşüncelerine de...
BIRAK SEVGİ SENİ BULSUN!!!
Forum Eğlence »
Karalama Defteri...
(23.07.2011, 09:19)
