AllaTurkaa

Tahtadan aynen böyle isteketini yapardık ön ve arka tekerlekler yerine sanayiide arabaların motorlarına konulan yağ kutuları olurdu silindir şeklinde onlardan arar günlerce bulur takardık.
<< Aha tekerlek bu)

Sonra ver elini rampa aşağı, inmesi güzel olurdu da geri o yokuşu çıkmasıda olmasaydı

Çocukluğuma gittim yaa süper bir resim. Şimdiki çocuklar ne kadar şanslımı desek, şanssızmı desek bilemiyorum.

Edee bak şimdi böyle delil koyma istersen.
Bu oyuncak zamanında bence tekerlek daha icat olmamışa benziyor.
Yontma taş devri ya da cilalı taş devri gibi sanki. Yaşın ortaya çıkacak benden demesi ))

Benimkisi tedavülden kalkmış abi ya aynısını bulamadım ama isketi daha doğrusu kaportası resimdeki gibi aynı, tekerlekler alttaki kutudan olacak.


bi de öyle herkes binemez di hee, git sanayiden kutu bul yap arkadaşş

Alıntı sahibi "Ha®uN"

Ne günlerdi ya insanin gercekten cocuk olasi geliyor

Ben halen çocuğum sanki, zaman geçmiş bazı şeyler değişmiş ama beynimin pek değiştiğini sanmıyorum. Halen çocuk gibi herkese inanıyor, herkesi iyi insanlar sanıyorum. Çocukluk işte

dedem 80 yaşında.. bazen sorarım.. ded kaç yaşında oldun sen..
derki 19,..
sonra der.. yaşlanan vücüt..
kafa hep aynı )

buyüdüm ama halen çocuğum bu yüzden arada çokta büyük bir fark yok
içmdeki çocuğu öldürmediğim sürece hep çocuk olcam (:

Evimizin en küçüğü olmama rağmen gelecek misafir bebeklere verilmek üzere bebek yastıkları battaniyeleri vardı.Resimdeki gibi olan yastığı bebek battaniyesi yada sandıkların üstüne konulan bohçalarla kundak yapar onunla evcilik oynardık.Bir gün o yastığa bulduğum (Islatınca renkli yazan bir kurşun kalem vardı.Maviyle mor renk arası yazardı çivit kalemi derlerdi sanırım.Şimdinin tükenmez kalemi gibiydi) onunla kaş göz ağız burun yapmıştım.Annem beni iki katlı evimizden sokağa kadar kovalamıştı.Tabiki yine rahmetli babam kurtarmıştı.Sonra teyzem Avrupaya tatile gitti dönüştede bana bir bebek getirdi gülümseyen yüzü vardı,elleri ayakları oynuyordu... Et bebek,yumuşacıktı,saçları vardı pırıl pırıl parlayan aman rabbim kimseye dokundurtmazdım bile.Arkadaşlarım yalvarırdı bir kerecik dokunayım nasıl bakayım.Onlara dokundurturken ellerim titrer gözlerim faltaşı gibi açılırdı bir şey olacak diye.Annem ona hiç üşenmeden etekler hırkalar pantolonlar örmüştü.Ardından diğer teyzem eşiyle Kıbrısa gitti.Olamaz böyle bir şey gözlerini açıp kapayan ters yüz yaptınmı ağlayan gelinlikli kocaman bir bebek gelmişti.Ama o büfenin üstüne konmuştu bir süre belirli zamanlarda verilmişti bana.Kapı önüne evcilik oynamaya çıktığımda o bebeğim verilmedi teklif bile edemezdim.Bir dahaki yaz tatilinde gelen teyzem durumu görünce kızına aldığı bebeklerden iki tanesini daha giderken bana bıraktıda rahatladım.Evimizin altında tatillerde girip çalıştığı el oyması mobilyalar yaptığı dükkanında babam bebeklerime karyolalar yaptı koltuklar birde el arabası tahtadan tekerlekli.Annem battaniyeler ördü,kıyafetler özel yastıklar yaptı onlara.Ben mahallenin en favori zengin kızıydım malum bendeki o oyuncaklar kimsede yoktu ama yinede yastık bebeklerden hiç vazgeçmedim. Bu arada benimde tahtadan arabam vardı Harunun kine benzer önde bir tekerlek uzun bir sopa ve direksiyon.Babacığım yapmıştı kusur kalmayayım erkeklerden diye Ellerine sağlık Harun yine bir nostalji yaşadım bu arada sevgiyle beni büyüten anneciğime, babacığımada "Allah rahmet eylesin" dedim sayende.Teşekkürler.....

Hayatta en güzel şeyin,çocuk olmak,olduğunu bile bile,neden 'büyüyünce ne olacaksın' ? diye sorulur ki...
.