Yasamımda sevgi sevdalandım,yalnızlığı,yıldızlar,uzakları hasretleri en cokta maviyi sevdim...
Yayınlandıgı anda gelebilecek bir kol, bir bacak, bir göz yada bir tekerlekli sandalye olabilcegimi düsündüm..
Ben bedensel özürümün acısını yasamadım..
Bababım bana yureğimle konuşabileceğimi, aşamıycagım zorlukları,gerektiginde koltuk değneklerimi eskitmeden yüreğimle yokedeceğimi ogretti..
Ben yaşamayı şiirde sevdim, şiirde soludum nicedir..
Sığamadıgım yüreklere şiirle girdim, hasretimi, sevdalarımi,acılarımı,dost yureklere değil,kağida kalemlemeyi sevdim..
Sırdaşım, yoldaşim,gönüldaşim kalemle kağıdım oldu..
Anlattiklarım şiirle can buldu şiirle aşamiycagim engel yok biliyorum..
Engellerin okunacak her şiirde birer koltuk değneği tekerlekli sandalyeye dönüsmesi için hadi hep birlikte bir şiir daha okuyalim...
3 ARALIK DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ KUTLU OLSUN!