Sayın ziyaretçi, AllaTurkaa sitesine hoş geldiniz.
Eğer buraya ilk ziyaretiniz ise lütfen yardım bölümünü okuyunuz. Böylece bu sitenin nasıl çalıştığı konusunda ayrıntılı bilgilere ulaşabilirsiniz.
Eğer sitenin tüm olanaklarından faydalanmak istiyorsanız, kayıt yaptırmayı düşünmelisiniz.
Bunun için kayıt formunu kullanabilir ya da bu bağlantıya giderek kayıt işlemi hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
Eğer önceden kayıt yaptırdıysanız buradan giriş yapabilirsiniz.
Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın..Çünkü bir çocuğun bir yetişkine her zaman öğretebileceği üç şey vardır;
1.Nedensiz yere mutlu olmak,
2. Her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak,
3. Ve elde etmek istediği şey için var gücüyle dayatmak
Paulo Coelho
Hayat kısa gelen bir battaniye gibidir. Yukarı çekersin ayak parmakların isyan eder. Aşağı çekersin omuzların titrer. Ama yine de, neşeli insanlar dizlerini karınlarına çeker, rahat bir uyku uyumayı başarır
Can Dündar
Paraya ihtiyacın yokmuş gibi ÇALIŞ.
Kimse seni üzmemiş gibi SEV.
Kimse seni seyretmiyormuş gibi DANS ET.
Kimse seni dinlemiyormuş gibi ŞARKI SÖYLE.
Cennet dünyada imiş gibi YAŞA.
Rüzgara hakim olamıyorsan yelkenlerini ona göre ayarla ve unutmaki hayat karşılaştığın güçlüklere değil gemiyi limana getirip getiremediğinle ilgilenir.
Kırıldığın zamanlarda sarıl yalnızlığına..
Kendini dinle.. yüreğini dinle.. derdini dinle..
Pişmanlıklarını tüket sonuna kadar dilindeki keşkelerle..
Dibini gör rakının, dumanını içine çek sigaranın..
Dağıl dağılabildiğin kadar..
İçini dök yalnızlığına ..
Sonra;
yeniden kalk ayağa..!
Tazelen.. Yeşillen.. Çiçeklen..
Yeniden karış hayata..
İnsanların arasına..
Sakın dökülen yapraklarını saklamayı unutma..!
Tecrübendir onlar..
İyi bak onlara ;
ki bir daha KIRILMA..!
T.Tuğba Baş
Bu mesaj 1 defa düzenlendi, son düzenlemeyi yapan "Ha®uN" (23.02.2014, 22:01)
Orta yerindesindir artık ömrün,
ne gelecek bir yolcun vardır uzaktan,
ne de gidilecek birisi..
Sadece denize iliştirip gözlerini,
bir bardak demli çayın sıcağında
ısıtırsın artık üşüyen düşlerini...
Sen..
Çok iyi adam olabilirsin..
İyi evlat,
İyi baba,
İyi kardeş,
İyi arkadaş,
Çok iyi bir eşte olabilirsin..
Lakin iyi bir SEVGİLİ değilsin..!
Ve ben bir kadın olarak seni bu kadar severken, uğruna nelerden vazgeçmişken, yarınımı seninle çizmişken, senden sadece yüreğini isterim..
Gözünden gözüme ışık, dilinden dilime bal beklerim..
Bu akşam eve gelirken ne ekmek, ne çiçek ne de tek taş yüzük al bana..
Cebine sevdanı koy da gel,
o ilk günkü gibi sarıl bana..
Heyecanla, hasretle, AŞK la..!
Oyalanma..
Ölmedik biz daha..
Aşk en çok bu zamanda lazım insana,
Unutma ..!
T.Tuğba Baş
Bu mesaj 1 defa düzenlendi, son düzenlemeyi yapan "Ha®uN" (23.02.2014, 22:00)
Orta yerindesindir artık ömrün,
ne gelecek bir yolcun vardır uzaktan,
ne de gidilecek birisi..
Sadece denize iliştirip gözlerini,
bir bardak demli çayın sıcağında
ısıtırsın artık üşüyen düşlerini...
- Öfkenin ateşi önce sahibini yakar, sonra kıvılcımı düşmana ya varır ya varmaz.
- Herkesin istediğini yapabileceği bir yerde hiç kimse istediğini yapamaz.
- Acı çekmeyenler, başkalarının acı çekebileceğini akıllarına bile getiremezler.
- İnsanın yapabileceği en büyük fenalık, kendisine olan güvenini kaybetmesidir.
- Yeni arkadaşlar edin ama eskilerin de kıymetini bil
- Sevinçleri erteleme
- Sevdiklerine küçük beklenmedik hediyelerle sürpriz yap
- Sana uzatılmış bir eli daima kabul et
- Hatalarını kabul et
- Dinlemeyi öğren. Bazı fırsatlar kapıyı hafif tıklatır
- Asla birilerinin umudunu kırma. Belki de sahip oldukları tek şey odur
- Köprüleri atma. Aynı nehri kaç kez daha geçmek zorunda kalacağına şaşıracaksın
Çoğumuz ikinci el insanlar haline geldik. Okuyoruz, üniversiteye gidiyoruz, büyük oranda bilgi biriktiriyoruz. Bu bilgiler başka insanların düşündüklerinden ve söylediklerinden oluşuyor. Topladığımız bilgileri başkalarının söyledikleriyle kıyaslıyoruz. Orijinal hiçbir şey yok. Yalnızca tekrar ediyoruz, tekrar ediyoruz, tekrar ediyoruz. Ve biri bize, "düşünce nedir, düşünmek nedir?" diye sorduğunda yanıt veremiyoruz.
Jiddhu KRSİHNAMURTİ,
Hayat aslında çok mucizevi ve inanılmazdır... Her an çevrenizde milyonlarca mucize oluyor... Fakat siz kapalı gözler ve yargılar ile yaşıyorsunuz... Birisi, bir çiçeğin yanından geçerken size "Ne güzel değil mi?" der ise, bakar gibi yaparak ama aslında bakmadan "Evet çok güzel" diyorsunuz...
Herkes öyle bir şekilde yetiştirilmiştir ki, herkes gelecekte bir yerde birisi, bir şey olmak zorundaymış diye düşünmeye devam eder... Bir imaj verilir ve sen onun gibi olmak zorundasın... Bu sana bir gerginlik verir çünkü sen o değilsin, sen başka bir şeysin.
Osho - Aforizmalar
Zaman, kıymetini bilmeden harcadığımız, fazlasını hayal edip elimizdekini kaybettiğimiz "zaman". Her şeyin ilacı sandığımız, her şeye kadir zaman. Mucizeleri barındıran, üzüntüleri unutturan. Ömrümüz, geçmişimiz ve geleceğimiz. Yaşadıklarım...ız ve yaşayacaklarımız. Kayıplarımız ve umutlarımız. Önümüz ve arkamız.
İçimizden kaçımız zamanı an olarak gördü, bugün olarak algıladı? Geçmişte kaybolmadan, gelecekte boğulmadan, hangimiz sabrın beklemekten çok daha farklı bir şey olduğunu anladı? Hangimiz umutların gelecekle sınırlı olmadığını anladı?
''Fatoş Cömert''
Sevgiye zararın en büyüğünü ne veriyor biliyor musunuz?
Beklenti
Beklenti ne demek?
Karşımızdakinin bizim mutlu olarak yaşamamız için yapması gerektiğine inandığımız şeyler. Yani aslında karşımızdakini bizim istediğimiz yola sokma çabası. Beklentili olduğumuzda, karşımızdakini bizim şablonlarımız ışığında acımasızca değerlendiriyoruz. Yani karşımızdakini bir tanımlama kalıbına sokmaya çalışıyoruz. Yani aslında onun kendi öz yapısını yargılıyoruz.
Yani ben en doğru, o yanlış... diyoruz.
Yani karşımızdakini yaşayamıyoruz.
Aynı şeyi sadece başkasına da uygulamıyoruz. Kendimize de kalıplar dünyasında biçtiğimiz ölçütlerin dışına çıkma hakkını vermiyoruz. "Ben nasıl böyle yaparım? Bu bana yakışmaz" diyerek. Bir düşünün bakalım ilişkilerinizde karşınızdakinin ne kadarını özgün haliyle kabul ediyoruz?
Genelde ilişki paternlerinde diğer kişiye aslında kendi içsel ilişki kalıplarımızın gerek gördüğü şeylerin tutsaklığında izin veriyoruz.
Peki biz niye severiz veya başkalarını hayatımıza sokarız?
Kişileri kendi "olması gerekli" kurallarımız içinde konu mankeni olarak kullanmak için mi, yoksa onları orijinal yapıları içinde, tüm hediyeleriyle yaşamak için mi?
İlişkilerde beklentilerinizi ve "olmalı" dediklerinizi bıraktığınızda, öyle özgür bir alana ulaşırsınız ki herkes daha çok kendi, herkes daha çok doğal halinde olur.
Sevgi her zaman anlamayı tanımlamayı gerektirmez. Sevgi sunmak için karşımızdaki her neyse veya kimse onu anlamak zorunda değiliz. Sevgi özgür bir akıştır.
"Spiritüel gelişme, acı çektiğinizde, kızdığınızda, gergin olduğunuzda, nefret duyduğunuzda, yanlış anlaşıldığınızda dahi sevgi sunabilme kapasitesidir."
David Deida
Evrenin temel tınısı sevgidir. Bizde koşulsuz sevgiyi ve sevgiyi sunabilmeyi deneyimlemek için buradayız. Karşımızdakiler bizim iç örgülerimizin sunduğu kalıba girmek zorunda değil. Biz başkalarını kendimiz gibi olmaya, doğal hallerinde değil bizim istediğimiz gibi olsun diye değiştirmeye çalışmamalıyız. İlişkideki gerçek yücelme, herkesin en yapmacıksız olduğu an başlıyor. İşin zevki de ondan sonra gelişiyor. Yoksa zaten önceden bizim koyduğumuz kurallar ve yapının öngörülebilirliği içindeki ilişki, rutin kıskacına takılır ve yaşamımız siyah beyaz bir film halinde geçer Her insanın doğal yapısının korunduğu renkli bir film halinde hayatın geçmesini istiyorsak, herkesi ve hayatı beklentisiz ve olduğu gibi deneyimleyebilmeyi öğrenmeliyiz.
Yazar: Erkan Sarıyıldız
Bir başımıza sevmiyoruz birbirimizi.
Hiçbir ilişkiyi yalnız bırakmıyorlar. Zaten hiçbir ilişki de uzun süren bir yalnızlığa katlanamıyor.
Ama derdin kaynağı da tam orası!
Yaşadığımız hayat bizi hırpalıyor; sosyal ilişkiler kısa zamanda kişiliğimizi paspasa çeviriyor.
Sevmeler korkak, sevilmeler cılız.
... İlişkiler hızla aşktan meşkten çıkıp duygusal köleliğe dönüşme eğilimi taşıyor.
Böyle bir ortamda dile getirilmiş "seni seviyorum"lar hoşumuza gitse bile, dünyaya sevinçle bağlanmamıza yetmiyor.
Beğenilmek, onaylanmak, özelleştirilmek istiyoruz.
Ama içtenlikle söylenmiş bir "İyi ki varsın!" var ya...
Hele sevdiğimiz tarafından güçlü biçimde söylenip tekrarlanıyorsa...
İçten içe bu duygu hep hissettiriliyorsa...
Birdenbire gökten bir projektör tutuluyor sanki!
Varlığımız aydınlanıp onaylanıyor. Her şey yerli yerine oturuyor o zaman.
Dünyada bir "yerimiz" oluyor.
Bu işte, insanın asıl istediği, bu duygu, bu tatmin!
mürit gibi, muhabbete susamış bir münzevi gibi, ateşe meyyal pervane gibi etrafında incecik çemberler çizersiniz. Dostlukla, hayranlıkla.
''Haşmet BABAOĞLU''
Hayat senin bakışınla anlam kazanır.
Ya sadece bir noktayı görürsün, hayatın akıp gider, sen farkına varmazsın.
Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında hayatı yaşarsın, akıp giden zamanın anlam kazanır.
HAYATIN ANLAMI;
SENİN BAKIŞLARINDA GİZLİ.
Bu hayatta insanlara karşı;
İyi niyetli olursan ''saf'',
Bilgiliysen ''ukala'',
Kıskançsan ''hastalıklı''
Ama umursamaz ve değer vermezsen,''
En kıymetli'' sen olursun.
Evimde misafir odası yok. Evin her yerinde eşim oğlum ve ben yaşıyoruz.
Misafir için ayırdığım yemek takımlarım, çakal kaşık takımlarım da yok.
En iyileriyle kendimiz yiyoruz. Misafir gelirse onlara da çıkarıyoruz bizimkilerin aynısından.
Biri evime geldiğinde evim dağınıksa panik de olmuyorum ben.
Evimi değil beni görmeye geliyor benim sevdiklerim, sevenlerim...
Bu yüzden ev dağıldı diye kızmam oğluma beraber dağıtıyor beraber topluyoruz.
Şimdiye kadar çıkmayan tek bir leke olmadı yaptığımız faaliyetlerde.
Hiç bir ev işi "anneee" diye seslenen oğlumdan daha önemli olmadı benim için.
Hiç bir zaman kızmadım büyükler sohbet ederken araya girip fikrini söyledi diye.
Dinlemeyen büyükleri ikaz ettim aksine "oğlum size bir şey söylüyor" diye.
Evimde mutluluktan daha fazla önemsediğim hiç bir şey yok benim.
Bu yüzden beni mutsuz etmeye çalışan insanların ne söyledikleriyle de ilgilenmiyorum.
Hayatıma kattığım insanları da böyle insanlardan seçmeye çalışıyorum.
Ailemin huzuru 3 numaralı komşumun evimle ya da oğlumla ilgili ne düşündüğünden çok daha önemli.
Bu kadar üzüp kasmayın kendinizi insanlar için.
Şu ne der bu ne der diye düşünmeyin, ev kirlenir, üzeri kirlenir diye engellemeyin çocuklarınızı ne olur.
GERİ GETİREMEYECEĞİNİZ TEK ŞEY ONLARIN BU YAŞLARI OLACAK..
İzin Verme !
Hayatının yönetmenliğini başkasının yapmasına izin verirsen;
Sürekli o insana oyunculuğunu beğendirmek zorunda kalırsın.
Kendine söz ver;
Güçlü olacağına ve akıl huzurunu hiçbir şeyin bozmasına izin vermeyeceğine;
Karşılaştığın insanlarla sağlık, mutluluk ve bolluk konuşacağına;
Arkadaşlarına onlarda özel bir şey olduğunu hissettireceğine;
Her olayın aydınlık yanını göreceğine ve ışığı gören olacağına;
Hep en iyiyi düşüneceğine, en iyi için çalışacağına ve en iyinin geçekleşmesini umacağına;
Başkalarının başarılarına da kendi başarına sevindiğin kadar sevineceğine;
Geçmişte olan hataları unutacağına ve gelecekteki başarıları görmeye odaklanacağına,
Her zaman neşeli bir yüz ifadesi taşımaya çalışacağına ve karşılaştığın her canlıya bir gülümseme sunacağına;
Kendini geliştirmek için çok zaman ayıracağından, başkalarını eleştirmeye zamanın kalmayacağına;
Endişelenmeyecek kadar geniş, kızmayacak kadar asil, korkmayacak kadar cesur ve sorunların varoluşuna izin verebilecek kadar mutlu olacağına söz ver...
''Bu dünyada milyarlarca insan yaşadı, adlarını bile bilmiyoruz. Birkaç günlüğüne buradasın. Ondan sonra gideceksin. Hayatın elinin altından kayıp gidiyor. Hayat kısa. Hayatını umutsuzluk içinde, kendine acıyarak ve şikâyet ederek geçirme. Elinden gelenin en iyisini yap ve hayata inan.''
Özgün Yazılar&Senin Kalemin »
Hayat der ki..
(10.09.2013, 20:11)
